Z czynnością notarialną wiąże się niejednokrotnie konieczność uiszczenia u notariusza, poza taksą notarialną, podatku od czynności cywilnoprawnych bądź podatku od spadków i darowizn (jeżeli przepisy ustawowe nie przewidują w tym zakresie żadnego zwolnienia) oraz opłaty sądowej.

Notariusz jest płatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli czynność cywilnoprawna dokonywana jest w formie aktu notarialnego. Oznacza to, że notariusz podatek ten oblicza i pobiera w imieniu podatnika a następnie odprowadza do właściwego Urzędu Skarbowego. Notariusz jako płatnik jest zobowiązany uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku.

W zakresie podatku od spadków i darowizn, notariusz jest płatnikiem podatku od darowizny dokonanej w formie aktu notarialnego albo zawartej w tej formie umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności lub ugody w tym przedmiocie. Zatem notariusz jako płatnik podatek ten oblicza i pobiera w imieniu podatnika a następnie odprowadza do właściwego Urzędu Skarbowego.

Jeżeli wniosek o wpis do księgi wieczystej podlega opłacie sądowej, notariusz pobiera od wnioskodawców tę opłatę i zaznacza w akcie notarialnym wysokość pobranej opłaty sądowej. Notariusz obowiązany jest uzależnić sporządzenie aktu notarialnego od uprzedniego uiszczenia przez strony należnej opłaty sądowej. Pobraną opłatę sądową notariusz przekazuje właściwemu sądowi rejonowemu.

Taksa notarialna stanowi wynagrodzenie notariusza za dokonaną czynności notarialną.

Jeżeli strona czynności notarialnej nie jest w stanie bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny ponieść żądanego przez notariusza wynagrodzenia, może wystąpić z wnioskiem do sądu rejonowego właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania o zwolnienie w całości lub w części od ponoszenia tego wynagrodzenia. Przepis ten stosuje się odpowiednio do osoby prawnej, która wykaże, że nie ma dostatecznych środków na ponoszenie wynagrodzenia żądanego przez notariusza.